Πριν καλά καλά ολοκληρώσει το τελευταίο του έργο ο Σύλλογος του χωριού μας (διαμόρφωση του εσωτερικού του σχολείου, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μία αίθουσα ως λαογραφικό μουσείο μελλοντικά και το γραφείο των δασκάλων ως γραφείο του Συλλόγου), έβαλε πλώρη να υλοποιήσει μια ιδέα που υπήρχε εδώ και καναδυό χρόνια: την κατασκευή ενός ξύλινου σπιτιού σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία του χωριού, όπου τα τελευταία χρόνια -ουκ ολίγες φορές- περάσαμε αξέχαστες μέρες και νύχτες!
Η τοποθεσία είναι "Στ' Λιάκ'(η)" (η κορυφή πάνω από το "Κρυονέρι", όπου κάναμε παλιά την Πρωτομαγιά). Η θέα του απλώνεται από το βουνό της Δεσκάτης (Βουνάσα) μέχρι το "Μεσιακό"! Βλέπεις μπροστά σου, χαμηλά, τα "Τσιαϊρια" (μέχρι και τα φουγάρα της ΔΕΗ στην Κοζάνη φαίνονται στο βάθος) και απέναντι, ψηλά, τον επιβλητικό Αμάρμπεη! Το μέρος γύρω είναι γεμάτο από βελανιδιές, γκορτσιές, αγριοκορομηλιές, πουρνάρια και κέδρους! Σχηματίζει ένα πανέμορφο "μπαλκόνι" ανατολικά (προς τη μεριά του Αμάρμπεη) και από κάτω κυλάει ο "Μέγας λάκκος", ο οποίος εκεί ακριβώς ενώνεται με τον "Τσιαϊρίσιο".
Ο χώρος έχει οριοθετηθεί, το ακριβές σημείο εγκατάστασης έχει αποφασιστεί, τα σχέδια του ξύλινου σπιτιού έχουν βγει, τα κονδύλια έχουν βρεθεί! Το μόνο που μένει είναι η τελική έγκριση από το δήμο και τη δασική υπηρεσία (οι οποίοι καταρχήν δεν έχουν καμιά αντίρρηση)! Πρόκειται για μια ξύλινη κατασκευή 5Χ5 μέτρων, με πόρτα και παράθυρα στις τρεις πλευρές της και τζάκι στην τέταρτη (πιθανόν και μια μικρή βεράντα στην είσοδο)! Ελπίζω μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού να έχουν ρυθμιστεί και οι τελευταίες λεπτομέρειες, ώστε τις μέρες του Αυγούστου να το καμαρώσουμε και να το χαρούμε!
Τελικά, δε θέλουμε και πολλά πράγματα για να κάνουμε τη διαμονή στον τόπο μας πιο όμορφη και πιο ευχάριστη! Αρκεί που είναι μες στην εξοχή, που συναντούμε εκεί τους δικούς μας ανθρώπους (παιδικούς μας φίλους, συγγενείς και γνωστούς), που τα παιδιά μας γνωρίζουν και χαίρονται έναν άλλο τρόπο ζωής, που ξεφεύγουμε από τα δεινά της πόλης που έχει εγκλωβίσει τις ζωές μας! Αν, τώρα, δημιουργήσουμε και κάποιες μικρές προϋποθέσεις, ώστε να τον αγαπήσουν περισσότερο και οι επόμενες γενιές (που δε γεννήθηκαν εκεί) και να τον επισκέπτονται συχνότερα όταν μεγαλώσουν, τότε ακόμα καλύτερα...
