"Το κυνήγι της κάτσιαντρας!"

Αναστέναζαν οι πλαγιές και τα φτεροτόπια γύρω από το χωριό τέτοια εποχή περίπου (για την ακρίβεια λίγο νωρίτερα) μέχρι πριν από καμιά τριανταριά χρόνια! Το κυνήγι του "θαμμένου θησαυρού" ξεκινούσε γύρω στα μέσα Γενάρη (μόλις άρχιζαν οι ζεστές "Αλκυονίδες μέρες") και κρατούσε ως τα τέλη Φλεβάρη (μετά λέγαμε ότι τις "έκλανε ο Μάρτης" και μαραίνονταν)! Όλη η πιτσιρικαρία (από έξι μέχρι δεκαέξι, πάνω κάτω) ξαμολιότανε μόλις έβρισκε ευκαιρία (κυρίως τα Σαββατοκύριακα) με μοναδικό όπλο ένα μικρό ξύλινο σουβλί, το "σκάφτηρα" (α, κι ένα κομμάτι σπάγγο)! Για "σκάφτηρα", συνήθως, χρησιμοποιούσαμε το "παλούκι" με το οποίο δέναμε τα μουλάρια το καλοκαίρι στα λιβάδια και στις καλαμιές (μετά το θερισμό) για να βοσκήσουν !
Οργανωμένοι σε ομάδες, με επικεφαλής το μεγαλύτερο και πιο νταή, επιλέγαμε την περιοχή όπου θα πηγαίναμε να βγάλουμε "κάτσιαντρες" και ξεκινούσαμε πρωί πρωί για να προλάβουμε τους άλλους. Η περιοχή από το "Εικονοστάσι" μέχρι τον "Αη-Θανάση" και από τα "Ραγκατζιάρια" μέχρι τον "Αη-Γιώργη" ήταν από τις πιο παραγωγικές και γνώριζαν μεγάλες δόξες! Μόλις φτάναμε κοιτούσαμε πού φαινόταν πιο έντονο κίτρινο-πορτοκαλί το μέρος κι ο "σκάφτηρας" έπιανε δουλειά! Τον μπήζαμε με ρυθμό και ταχύτητα στο χώμα για να βγάλουμε το μικροσκοπικό (στο μέγεθος ενός νυχιού) γλυκύτατο βολβό που έκρυβε κάτω από το χώμα το κροκί λουλουδάκι! Παράλληλα, προσέχαμε "μη σκάσει μύτη" και καμιά άλλη ομάδα! Αν ερχόταν, αναλάμβανε ο αρχηγός "να καθαρίσει"! Οριοθετούσε την περιοχή μας λέγοντας στην άλλη ομάδα από πού μέχρι πού δεν είχε δικαίωμα κανείς άλλος (μέχρι να φύγουμε) να σκάψει! Με τον αδερφό μου πηγαίναμε, συνήθως, μαζί με τον ξάδερφο το Γιώργο (το "Γούλα") κι είχαμε το πλεονέκτημα να μη μας ενοχλεί κανείς! Όπου πηγαίναμε τα όρια της περιοχής μας έφταναν μέχρι εκεί που έφτανε και το μάτι!
Μόλις θεωρούσαμε ότι βγάλαμε αρκετές, πεινούσαμε, κρυώναμε ή κουραζόμα-σταν, ήταν η ώρα της μοιρασιάς. Ιεραρχικά και με τη σειρά έπαιρνε ο καθένας από μία μέχρι να τελειώσουν όλες. Στη συνέχεια τις δέναμε σε ματσάκια με το σπάγγο και παίρναμε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό! Τι γλύκα και τι νοστιμιά ήταν εκείνη;

ΥΓ.1 Κάνοντας μια βόλτα (κατά την τελευταία επίσκεψή μας στο χωριό) με το φίλο το Βασίλη και τη μικρή Ματίνα μου στα ίδια μέρη βρήκαμε αρκετές ακόμα (κι ας είχε ρίξει χιόνι καμιά βδομάδα νωρίτερα)! Έβγαλε καναδυό ο Βασίλης, τις καθάρισε και τις έδωσε στη Ματίνα! Ξετρελάθηκε η μικρή και μέχρι να γυρίσουμε (μετά από μιάμιση ώρα) του ζητούσε συνέχεια κι εκείνος δεν της χάλασε χατίρι! Ξαναγύρισε, για λίγο, ο χρόνος καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω και ξαναθυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια!
ΥΓ.2 Δυστυχώς αγνοώ την επιστημονική ονομασία της. Προσπάθησα να βρω πληροφορίες στο διαδίκτυο (χτυπώντας διάφορες λέξεις ή φράσεις στο "ψαχτήρι"), αλλά δε βρήκα τίποτα! Κάθε βοήθεια δεκτή...

"Την Τρανή την Αποκριά..."

Ύστερα από πολλά χρόνια (παραπάνω από 20, αν θυμάμαι καλά) ξαναβρέθηκα στο χωριό τις τελευταίες μέρες της Αποκριάς (την Τρανή την Αποκριά, που λένε και στα μέρη μας). Στη διάρκεια του τετραήμερου που ήμουν πάνω, με πρωτοβουλίες του Συλλόγου μας και με τη βοήθεια και τη συμμετοχή των συμπατριωτών μας, πραγματοποιήθηκαν διάφορες εκδηλώσεις. Άλλες για πρώτη φορά, άλλες σε συνέχεια αυτών των προηγούμενων ετών.

Την Παρασκευή 4-3-2011 διοργανώθηκε για πρώτη χρονιά κοπή πίτας του χωριού μας από το Μ.Ε.Σ. Άκρης σε ταβερνάκι της Λάρισας. Τα παιδιά του Συλλόγου, παρά τις δυσοίωνες (γενικά) ενδείξεις, τόλμησαν και οργάνωσαν μία βραδιά με λαϊκή και δημοτική μουσική, με το ελάχιστο κόστος συμμετοχής: μόνο 15 ευρώ με όλα πληρωμένα (φαγητά, ποτά, ορχήστρα) και προπαντός αξιοπρεπή σε γενικές γραμμές. Η εκδήλωση κατά γενική ομολογία ήταν απόλυτα επιτυχημένη! Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία! Παραβρέθηκαν πάνω από 200 άτομα (αδιαχώρητο στο μαγαζί) από το χωριό, την Ελασσόνα, το Βόλο, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και κυρίως τη Λάρισα. Εξάλλου, η καταγραφή στο "απουσιολόγιο" των ελάχιστων "Λαρισαίων" που έλειψαν (που ο καθένας μας ένιωθε την απουσία τους και τους θυμόταν) δείχνει τη μεγάλη συμμετοχή! Ξέχασε ο κόσμος λίγο τα προβλήματά του, γλέντησε με την ψυχή του παρέα με φίλους και συγγενείς και έδωσε ραντεβού στο αντάμωμα του Αυγούστου! Τυχερός της βραδιάς ήταν ο Γιάννης Σταμουλόπουλος (του Τάκη) και το συμβολικό δώρο που αντιστοιχούσε στο "φλουρί" ήταν μία ξύλινη εικόνα με τη φωτογραφία του χωριού ...

Την Κυριακή 6-3-2011 είχαμε το άναμμα της φωτιάς στην πλατεία του χωριού. Από νωρίς το μεσημέρι κόπηκαν και μεταφέρθηκαν στο χώρο της φωτιάς τα πουρνάρια και τα κέδρα. Το βράδυ, αφού "συγχωρεθήκαμε" με τους νονούς και τους συγγενείς, μαζευτήκαμε στην πλατεία, ανάψαμε τη φωτιά και "συγχωρεθήκαμε" και με τους υπόλοιπους συγχωριανούς. Ακολούθησε χορός γύρω από τη φωτιά με τη συνοδεία αποκριάτικων τραγουδιών (πολυφωνικών, από τις μεγαλύτερες γυναίκες του χωριού κυρίως) και με τη σύμπραξη του κρασιού και του τσίπουρου! Η συνέχεια στα δύο καφενεία, όπου "αποκρέψαμε" με κρασί και μεζέδες...

Τέλος, την Καθαρά Δευτέρα 7-3-2011, από νωρίς το πρωί, ετοιμαζόταν (στο χώρο της πλατείας επίσης) η σαρακοστιανή φασολάδα! Σε ένα καζάνι (απ' ό,τι μάθαμε προσφορά του Γιώργου -"Τζώρτζη"- Παπαμαργαρίτη) χωρητικότητας 125 λίτρων περίπου (είδαμε και πάθαμε να πείσουμε μερικούς πώς "κυβίζουμε" έναν κύλινδρο) σιγόβραζαν τα φασόλια (τοπικής παραγωγής εννοείται) από τις 8 το πρωί για να είναι έτοιμα γύρω στις 12 το μεσημέρι, κάτω από το άγρυπνο μάτι των έμπειρων νοικοκυράδων! Δυστυχώς δεν τη γευτήκαμε, επειδή το χιόνι έπεφτε από το πρωί, τα δελτία ειδήσεων μας είχαν κάπως τρομοκρατήσει και η κυρά-Σταματία γκρίνιαζε από την προηγούμενη να φύγουμε νωρίς "μη μας πιάσει ο καιρός" και τι θα κάνουμε, αφού ήμασταν μαζί με τη Ματίνα ("λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή;")! Δεν υπάρχει πάντως καμιά αμφιβολία ότι όσοι τη δοκίμασαν την απόλαυσαν! Εμείς, την επόμενη φορά...
Καλή Σαρακοστή, πατριώτες! Και του χρόνου περισσότεροι και καλύτερα...

Υ.Γ.1 Θα πρέπει εδώ να εξάρουμε για άλλη μια φορά τη συμβολή των παιδιών του Συλλόγου (επειδή κάποια πράγματα δεν είναι πάντα αυτονόητα), αλλά και τη συμμετοχή των συγχωριανών μας!
Υ.Γ.2 Τελικά, η τεχνολογία (facebook, blogs, κινητά) έκανε καλή δουλειά! Θα μου πεις, αλλού οργάνωσε επαναστάσεις κι έριξε κυβερνήσεις!!!