Φθινόπωρο στο χωριό (η χαρά της Ματίνας κι όχι μόνο)!

Είχα αρκετά χρόνια να βρεθώ φθινόπωρο (και μάλιστα προχωρημένο, Νοέμβρη μήνα) στα μέρη μου! Βρεθήκαμε την πρώτη Κυριακή των εκλογών με τη μικρή Ματίνα (παρέα και συνοδηγός μου σε κάθε απόδραση από την πόλη -άλλο που δε θέλει κι εκείνη!) για ένα τετραήμερο στο χωριό με τη γιαγιά Σταματία και τους άλλους δικούς μας ανθρώπους (φίλους και συγγενείς). Τέσσερις ηλιόλουστες μέρες με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 18 βαθμούς, πράγμα σπάνιο τέτοια εποχή για τα μέρη μας (θυμίζω όρια Ελασσόνας - Κοζάνης, με υψόμετρο κοντά στα 1.000 μέτρα) και να κυκλοφορούμε με κοντομάνικα μέχρι το απόγευμα!
Κάναμε τις κραιπάλες μας, πήγαμε τις βόλτες μας, χαρήκαμε την εξοχή και στο τέλος βλαστημήσαμε την πόλη που ζούμε για άλλη μια φορά! Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα τελευταία χρόνια, όποτε επισκέπτομαι τα πάτρια, φεύγω με όλο και πιο βαριά καρδιά! Δυσκολεύομαι ν’ αποχαιρετήσω όλο και περισσότερο τον τόπο και τους ανθρώπους και φεύγοντας σκέφτομαι την επόμενη φορά που θα ανηφορίσω! Κάνοντας ένα flashback στη ζωή μου νιώθω ευτυχής για το δρόμο που ακολούθησα αλλά όχι και τόσο για τον τόπο που κατέληξα να ζω τα τελευταία 25 χρόνια! Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ξανάκανα το ίδιο σήμερα (ως προς την επιλογή διαμονής)!
Με αυτές τις σκέψεις καταλαβαίνω και τη μάνα μου αλλά και πολλούς άλλους συγχωριανούς κάποιας ηλικίας, που δυσκολεύονται ν’ αποχωριστούν τον τόπο που έζησαν όλη τους τη ζωή για να πάνε στις εστίες των παιδιών τους, όπου θα ξεχειμωνιάσουν! Τα προηγούμενα χρόνια το άλλοθι της μάνας μου (μαζί με τον καλό καιρό) ήταν ότι έπρεπε να μαζευτούν και να στεγνώσουν τα καρύδια (η τελευταία σοδειά της σεζόν) και τα εναπομείναντα ζαρζαβατικά (όσο το επέτρεπε η πρώτη πάχνη) για να οργωθούν οι κήποι πριν φύγει! Φέτος το άλλοθι ήταν οι δημοτικές εκλογές, παράλληλα με τον πολύ καλό καιρό!
Τώρα, γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Επειδή, με αφορμή τη στάση της μάνας μου, θυμήθηκα ένα πολύ τρυφερό κείμενο του Ηλία Προβόπουλου για τους ξωμάχους της ζωής, στη στήλη «Ανθρώπινα» της Ελευθεροτυπίας (πέρυσι ή πρόπερσι, περίπου τέτοια εποχή) με τίτλο «Η κρυφή ανταρσία των γερόντων»! Περιγράφει αυτήν ακριβώς την αντίσταση των ηλικιωμένων (κυρίως της Ευρυτανίας) που αντιστέκονται στις προτροπές των δικών τους ότι πρέπει να μαζευτούν στις πόλεις, κοντά στα παιδιά τους, τα οποία επικαλούνται θέματα υγείας και ασφάλειας για να κάμψουν τις αντιρρήσεις των γονιών τους!
Υποθέτω πως τέτοιου είδους «αντάρτικα» συμβαίνουν σε πολλές περιοχές της ελληνικής υπαίθρου κάθε χρόνο!

"Όλοι στο ίδιο τσουβάλι, φίλε κι εμείς στο απυρόβλητο;"

Επειδή όλοι και όλα δεν είναι ίδια κι επειδή δεν μπορούμε να τα τσουβα-λιάζουμε όλα μαζί, φίλε Νίκο, δυο τρεις παρατηρήσεις για την τρέχουσα επικαιρότητα (του τόπου μας και ευρύτερα)!
Καταρχήν, να σου επισημάνω και πάλι ότι, τα ελληνικά μου (θεωρώ πως) είναι πολύ καλά κι εγώ πολύ προσεκτικός όταν τα χειρίζομαι (προφανώς και λόγω καθημερινής ενασχόλησης)!
Στο προκείμενο τώρα...
1. Εγώ δεν έβαλα ούτε σένα από κει ούτε μένα από δω!
Μπορείς να εντάσσεις τον εαυτό σου όπου θες κάθε φορά, δεν μπορείς όμως να το κάνεις αυθαίρετα για μένα! Άρα, οι αφορισμοί του τύπου... «είσαστε έτσι», «είμαστε αλλιώς» δε με αγγίζουν κι ούτε οφείλω να απολογηθώ για κανέναν (πλην εμού)!
2. Οι (αποδεδειγμένες*) μαλακίες που ανέφερα αφορούν τις ΗΓΕΣΙΕΣ της Αριστεράς κι όχι τη βάση (άσχετα αν η βάση της Αριστεράς -του μεγαλύτερου εκφραστή τουλάχιστον- είναι πιο "πρόβατα" από οποιαδήποτε άλλη βάση κόμματος)! Άρα, γιατί το πήρες προσωπικά το θέμα;
3. Μιλάμε για αυτοδιοιηκητικές εκλογές, όπου θα βγούν "οι μικροί κυβερνήτες" κάθε περιφέρειας και κάθε δήμου! Όχι για εθνικές εκλογές ή ευρωεκλογές όπου το κάθε κόμμα θα μετρήσει την απήχηση που έχει στην εκλογική βάση (και το βαθμό υπακοής της βάσης η Αριστερά, αφού εκείνη δε διεκδικεί εξουσία -ή μάλλον δε θέλει)! Άρα, η επιτυχία ή η αποτυχία πιστώνεται ή βαραίνει αντίστοιχα, κυρίως, τους επικεφαλείς των συνδυασμών, που ευθύνονται για τις βασικές επιλογές (στελεχών, συνεργασιών, τακτικής, ...) κι όχι τα κόμματα που πιθανόν τους στηρίζουν! Τώρα, αν τα πρόσωπα, που θα μας κυβερνήσουν κατά τόπους (ικανά ή όχι, διεφθαρμένα ή άφθαρτα, αποτυχημένα ή επιτυχημένα σε προηγούμενη θητεία) δεν παίζουν κανένα ρόλο στην τελική επιλογή και τα τσουβαλιάζουμε όλα μαζί γιατί (για μας) όλοι είναι ίδιοι και γιατί πρέπει να αντιδράσουμε στο... μνημόνιο (;), τότε «άντε γεια»! Δεν μπορείς όμως να αποκηρύσσεις μετά βδελυγμίας τον πρώην δήμαρχό σου και για το δήμαρχο της Λάρισας (π.χ.) να μη σου "καίγεται καρφί"!
4*. Και δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις (αφού αναρωτιέσαι για ποιες αποτυχίες φταίτε -ποιοι αλήθεια;) όπου έχει τεράστια ευθύνη η Αριστερά (ο κύριος εκπρόσωπός της βασικά):
α) η περιοχή μας (όπου μπορείς να δεις πού πήγαν οι ψήφοι της σε Λάρισα, Μαγνησία και Τρίκαλα και πού πήγαν του Μπούτα στην Καρδίτσα!)
β) η περιοχή που μένω (όπου βουϊζει ο τόπος για συναλλαγή με Πετρούπολη και Αιγάλεω -είχε 23% στον α΄ γύρο!)

Υ.Γ.1 Αν υπήρχε απλή αναλογική στην προκειμένη περίπτωση, θα είχαν λυθεί όλα τα προβλήματα στους δήμους; Δηλαδή στις ευρωεκλογές που ισχύει, είναι όλα «καλώς καμωμένα»;
Υ.Γ.2 Καταλήγεις υπερθεματίζοντας: «...δεν ακούμε ένα ευχαριστώ όταν βοηθάμε και σε τοπικό επίπεδο πάντα»;
Μήπως μπορείς να γίνεις λίγο πιο σαφής;
Για ποια βοήθεια μιλάς, από ποιους και σε ποια περίπτωση;
Υ.Γ.3 Το δεύτερο σκέλος του διλήμματος «Ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε» δεν αφορά πάντα και μόνο τους άλλους!

Όλα αυτά τα λέω (με όλη την καλή διάθεση) επειδή τις επιλογές μας σε δήμο και περιφέρεια (π.χ. Πασχόπουλος, Παπαλιάγκας) προφανώς θα τις χρειαστούμε να σταθούν πλάι μας σε μελλοντικούς αγώνες μας, που μπορεί να ξεκινήσουν πριν καλά καλά "ξεκουραστούμε" από τους προηγούμενους!