"Οι τελευταίοι των Μοϊκα(Ο)ΝΩΝ !"

Τον συνάντησα τις μέρες του Πάσχα, λίγο πιο πέρα από το σπίτι μου, σ' έναν χέρσο μπαξέ (της θειας Νάτσαινας του Σαλιώρα), απέναντι απ' το εγκαταλειμμένο τυροκομείο, να βόσκει και να λιάζεται! Έκανα μια πρωινή βόλτα ανάμεσα στους μπαξέδες (όπως τότε που ήμουν πιτσιρικάς και τριγυρνούσα μαζί με τον αδερφό μου και τους παιδικούς μας φίλους για να παίξουμε ή για να "τρυγήσουμε" τα καρποφόρα τους) και τον είδα.
Μόνος μες στους κήπους, που κάποτε (αυτή την εποχή περίπου) γινόταν πανηγύρι από τους νοικοκυραίους που όργωναν, με τ' "αδέρφια" του και τα "ξαδέρφια" του να τραβούν αγόγγυστα το ξύλινο αλέτρι (ιδιοκατασκευή του νοικοκύρη συνήθως), ανοίγοντας αυλάκια για να φυτευτούν τα ζαρζαβατικά και τα όσπρια (τα καλύτερα και τα πρωιμότερα που έβγαιναν στο χωριό)! Τώρα, παρατημένοι και ακαλλιέργητοι οι περισσότεροι...

Τότε, δεν υπήρχε σπίτι που να μην έχει το "ζευγάρι" του! Τα περισσότερα είχαν από δύο μουλάρια (καθότι είναι πιο δυνατά και πιο ανθεκτικά). Λιγότερα είχαν άλογα και γαϊδουράκια (ζευγάρι με ένα μουλάρι συνήθως). Ήταν οι "εργάτες" κάθε σπιτιού! Τώρα, τα έφαγε η πρόοδος και η τεχνολογία. Τα τρακτέρ και τα "αγροτικά" πήραν τη θέση τους. Έγιναν περισσότερα κι από τους μόνιμους κατοίκους!
Σήμερα έχουν απομείνει στο χωριό όλα κι όλα τρία γαϊδουράκια (του μπαρμπα-Θύμιου Παπαμαργαρίτη, του μπαρμπα-Δημήτρη Πλάτανου και του μπαρμπα-Θόδωρου Κοντοτάσιου) κι ένα άλογο (του μπαρμπα-Τάκη Παπαθανασίου)! Τα κρατάνε οι ιδιοκτήτες τους ακόμα επειδή είναι "δεμένοι" μαζί τους, για συναισθηματικούς λόγους. Τα κρατάνε κι ας μην τους προσφέρουν πια καμιά βοήθεια στις δουλειές τους κι ας τους τρώνε μέρος της πενιχρής αγροτικής τους σύνταξης κι ας τους είναι βάρος πολλές φορές επειδή δεν μπορούν να λείψουν και να τ' αφήσουν μόνα τους!
Έχουν γίνει κι αυτά είδος προς εξαφάνιση, από κει που ήταν άκρως απαραίτητα μέχρι τη δεκαετία του '80! Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και πρόλαβαν να τα δουν και τα παιδιά μας ζωντανά και ν' ανεβούν στην πλάτη τους πριν χαθούν κι αυτά! Ελπίζω να μη συμβεί το ίδιο και με τα άλλα οικόσιτα και ψάχνουμε σε καμιά δεκαριά χρόνια κατσίκα ή αγελάδα για να τη δείξουμε στα παιδιά ή να τη φωτογραφίσουμε!

"Μικρός στο μάτι, τρανά και θαυμαστά τα έργα του!"

Πέρασαν περίπου 3,5 χρόνια από την "επανίδρυση" του Συλλόγου μας. Το Σεπτέμβρη του 2007 αποφάσισαν μερικά παιδιά να κάνουν μια προσπάθεια να ξαναζωντανέψουν το ΜΕΣ Άκρης. Πρώτη κίνηση η αλλαγή καταστατικού. Από κει και πέρα (κι αφού πέρασε το πρώτο αναγνωριστικό-οργανωτικό διάστημα) οργάνωσε μια σειρά επιτυχημένων εκδηλώσεων και πραγματοποίησε αρκετά και σημαντικά έργα!

Δε θα σταθώ στις εκδηλώσεις που οργάνωσε (δημοτικές βραδιές-"ανταμώματα", έκθεση φωτογραφίας, εκδήλωση τύπου "Κυριακή στο χωριό", αναπαράσταση "χοιροσφαγίων", έκδόσεις ημερολογίων, εκδηλώσεις Πρωτοχρονιά και Απόκριες-Καθαρή Δευτέρα)! Όχι ότι δεν είναι σημαντικές, αλλά γιατί θεωρώ ότι είναι στα πλαίσια δράσης ενός τέτοιου συλλόγου. Ούτε καν για την έκδοση του λαογραφικού ημερολογίου-λευκώματος για το 2011 θα μιλήσω (το έχω κάνει ήδη σε άλλη ανάρτηση). Θα αναφερθώ στα σπουδαία έργα που χρηματοδότησε και υλοποίησε και που κοσμούν το χωριό μας! Έργα που (τα περισσότερα) όφειλε να τα κάνει η τοπική αυτοδιοίκηση! Το 'πα και το ξαναλέω: θεωρώ πως ένας Μορφωτικός Σύλλογος δεν μπορεί να υποκαθιστά το δήμο! Στην περίπτωσή μας όμως υπήρχε μια ουσιαστική διαφορά: ο (πρώην) δήμος ήταν απών -τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια- από το χωριό μας! Οπότε, -όπως ξαναείπα- όταν κάτι λείπει, εμφανίζεται κάτι άλλο για να συμπληρώσει το κενό, να το αντικαταστήσει. Με το δήμο απόντα, λοιπόν, ανέλαβε ο Σύλλογος τη χρηματοδότηση και την υλοποίησή τους!

Έχουμε και λέμε λοιπόν...
1. Ανάθεση και χρηματοδότηση κατασκευής βρύσης. Ένα πραγματικό στολίδι στην είσοδο του χωριού, αριστερά όπως μπαίνουμε ερχόμενοι από Λιβαδερό (Απρίλης 2009)!
2. Διαμόρφωση γηπέδου 5x5 και περίφραξη του χώρου του δημοτικού σχολείου, τοποθέτηση προστατευτικού πλέγματος στο κτήριο καθώς και προβολέων για το φωτισμό του χώρου (2009)!
(Διευκρίνηση: το έργο ξεκίνησε από το δήμο -πλήρωσε 6.000 ευρώ απλά για τη διαμόρφωση του χώρου- αλλά παραδόθηκε σε απαράδεκτη κατάσταση! Στη συνέχεια με προσωπική εργασία μελών του Συλλόγου έγιναν οι απαραίτητες παρεμβάσεις, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί!)
3. Ανακατασκευή του γηπέδου μπάσκετ-βόλεϊ (Αύγουστος 2010)! Στα δύο γήπεδα (και γενικά στο χώρο του σχολείου) χτυπά η καρδιά της νεολαίας το καλοκαίρι, αλλά και σε κάθε ευκαιρία διακοπών!
4. Ανακατασκευή και διαμόρφωση του εσωτερικού του σχολείου, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μία αίθουσα ως λαογραφικό μουσείο μελλοντικά (Μάρτης 2011)!

Τα γράφω όλα αυτά γιατί πριν από τρία ακριβώς χρόνια (Μάρτιος 2009) έπεσε η "κεραμίδα" των ανεμογεννητριών στα κεφάλια μας και η συνεισφορά του Συλλόγου στο να αποτραπεί (μέχρι σήμερα) η εγκατάστασή τους ήταν παραπάνω από καταλυτική! Εκτός όλων των παραπάνω δηλαδή, ο Σύλλογος ήταν (και είναι, γιατί το θέμα δεν έχει κλείσει οριστικά) αυτός που "τράβηξε του κουπί" στην υπόθεση (φτάνοντάς την μέχρι τα δικαστήρια, όπου και την κέρδισε σε πρώτη φάση)!
Έχουμε λοιπόν ένα Σύλλογο με πολυδιάστατη δράση, που πέτυχε πολλά, πάρα πολλά, σε λίγο χρόνο! Κι αυτό επειδή κάποιοι είχαν ιδέες και διάθεση να τις υλοποιήσουν, κάποιοι τις αγκάλιασαν και βοήθησαν να πραγματοποιηθούν και σχεδόν όλοι συμμετείχαν και στήριξαν οικονομικά όταν και όποτε χρειάστηκε!