"Ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις..."

Έχουμε ακούσει από πολλούς να μιλούν για το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που αντίκρισαν στο Σούνιο, στη Σαντορίνη (αλλά και σ' άλλα Κυκλαδονήσια), στο Ιόνιο, σε διάφορες γωνιές της χώρας μας! Πολλοί από μας έχουμε θαυμάσει και φωτογραφήσει τις τελευταίες πινελιές του ήλιου πριν χαθεί στον ορίζοντα. Τα περισσότερα από τα ηλιοβασιλέματα αυτά έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους: ο ήλιος "βουλιάζει" σιγά σιγά προς τη θάλασσα, καθρεφτίζεται μέσα της κι οι αντανακλάσεις του δημιουργούν ένα πανέμορφο θέαμα με τις αποχρώσεις που προκύπτουν απ' το ανακάτεμα του μπλε, του κόκκινου, του κίτρινου, του μαύρου!
Λίγοι όμως θεωρούν ότι σπάνιας ομορφιάς θέαμα μπορείς να αντικρίσεις κι όταν ο ήλιος χάνεται ανάμεσα στα σύννεφα και δύει πίσω από αγέρωχα βουνά! Κάποιες φωτογραφίες απ' το χωριό και το σημείο κατατεθέν των εξορμήσεών μας (σε υψόμετρο 1.056 μ. - αν θυμάμαι καλά) ίσως πείσουν και τον πιο δύσπιστο! Είναι τραβηγμένες πέρυσι τον Ιούνη, το μήνα με τις μεγάλες μέρες και τις μικρές νύχτες, που τον περιμέναμε πώς και πώς όταν είμασταν πιτσιρικάδες γιατί έκλειναν τα σχολεία και χορταίναμε μπάλα, αφού νύχτωνε κοντά στις δέκα! Τότε νοιαζόμασταν μόνο για τη μπάλα (όσα ήταν μέρα) και για καμιά καλή κορομηλιά (όταν έπεφτε η νύχτα). Τώρα να πάμε καμιά βόλτα, να βγάλουμε καμιά φωτογραφία, άντε, να πιούμε και κανένα τσιπουράκι (όχι ξεροσφύρι βέβαια)!
Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε άλλη φορά...
Αργότερα θα επανέλθω με φωτογραφίες που τράβηξε σε διάφορα μέρη του χωριού μας ο πολύ καλός φίλος Βασίλης, αξιοποιώντας το πλούσιο αρχείο του!